فوتبالي ورزشي

برنامه تغذيه فوتبال

متن اصلي: جدول زماني تأسيس اتحاديه هاي ملي راگبي

اولين اتحاديه ملي راگبي اتحاديه فوتبال راگبي بود كه در سال 1871 در انگلستان تأسيس شد. اين اتحاديه در دهه بعد توسط كشورهاي بومي اتحاديه فوتبال اسكاتلند (1873، بعداً SRU)، اتحاديه فوتبال راگبي ايرلند (1879) و اتحاديه راگبي ولز دنبال شد. (1881). فدراسيون فرانسه (1919) و جديدترين اضافه شدن به 6 كشور ايتاليا (1928).

در نيمكره جنوبي، قدرت هاي سنتي راگبي آفريقاي جنوبي و نيوزلند اتحاديه هاي خود را قبل از پايان قرن نوزدهم تشكيل دادند. هيئت راگبي سفيد آفريقاي جنوبي در سال 1992 پس از سقوط آپارتايد با اتحاديه راگبي غير نژادي آفريقاي جنوبي ادغام شد. در استراليا سومين قدرت سنتي راگبي جنوب، اتحاديه راگبي جنوبي (بعدها اتحاديه راگبي نيو ساوت ولز) و اتحاديه راگبي شمالي (بعدها اتحاديه راگبي كوئينزلند) به ترتيب در سال هاي 1874 و 1883 تشكيل شد، قبل از اينكه در نهايت به تشكيل اتحاديه راگبي استراليا كمك كرد. كه اكنون در سال 1949 به عنوان راگبي استراليا شناخته مي شود. اخيراً به مسابقات قهرماني راگبي اضافه شده است. آرژانتين اتحاديه خود را در سال 1899 تأسيس كرد.

ديگر پايه‌هاي قابل توجه شامل كشورهايي است كه در چندين يا در واقع همه جام‌هاي جهاني راگبي امروز حضور داشته‌اند، از جمله فيجي (1913)، تونگا (1923)، ساموآ (1923)، ژاپن (1926)، كانادا (1965) و ايالات متحده آمريكا (1975). .

برخي از بنيادهاي قبل از 1925 مانند رودزيا/زيمبابوه (1895)، آلمان (1900)، سيلان/سري‌لانكا (1908)، مراكش (1916)، مالايا/مالزي (1921)، كاتالونيا (1922، بعدها توسط فرانسيسكو فرانكو منحل شد. اسپانيا (1923) و كنيا (1923) كشورهاي درجه دوم و سوم هستند.

بسياري از نهادهاي حكومتي ديگر در سال‌هاي اخير تأسيس شده‌اند كه جديدترين آنها اردن (2007)، اكوادور (2008)، تركيه (2009) و امارات متحده عربي (2010) است.

مسابقات مهم بين المللي
1883: اولين قهرماني كشورهاي خانگي بين انگليس، ايرلند، اسكاتلند و ولز.
1900: اتحاديه راگبي در المپيك 1900 حضور يافت - و در المپيك 1924 به پايان رسيد.
1910: با پيوستن فرانسه، مسابقات قهرماني ملل خانگي به عنوان قهرماني پنج ملت تبديل شد.
1930: جام اروپا، خارج از پنج ملت، اما با جنگ جهاني دوم قطع شد.
1951: مسابقات راگبي آمريكاي جنوبي آغاز شد.
1952: جام ملت هاي اروپا دوباره شروع شد.
1981: اتحاديه راگبي در بازي هاي مكابيا آغاز شد.
1982: كشورهاي سه گانه اقيانوس آرام بين تونگا، فيجي و ساموآ
1987: اولين جام جهاني راگبي.
1991: اولين جام جهاني راگبي زنان، اگرچه اين مسابقات تا سال 1998 توسط راگبي جهاني اداره نمي شد و برندگان قبل از 1998 آن تا سال 2009 به طور رسمي توسط راگبي جهاني به رسميت شناخته نشدند.
1995: PARA Pan American Championship
1996: سري Tri Nations بين استراليا، نيوزيلند و آفريقاي جنوبي آغاز شد.
1996 مسابقات قهرماني كشور هاي خانگي بانوان آغاز مي شود.
1998: راگبي هفت در بازي هاي مشترك المنافع و بازي هاي آسيايي آغاز شد. همچنين، اولين جام جهاني راگبي زنان كه به طور رسمي توسط IRB تصويب شد، برگزار مي شود.
1999:

    سري جهاني راگبي هفت با عنوان IRB Sevens World Series آغاز مي شود.
    مسابقات قهرماني كشورهاي خانگي زنان با پيوستن فرانسه به قهرماني پنج كشور زنان تبديل مي شود.

برنامه تغذيه فوتبال

نوشتار اصلي: اتحاديه راگبي در بازي‌هاي المپيك تابستاني

پير دو كوبرتن، احياگر بازي هاي المپيك، اتحاديه راگبي را در بازي هاي المپيك تابستاني در سال 1900 در پاريس معرفي كرد. كوبرتن قبلاً با اين بازي ارتباط داشت و اولين قهرماني داخلي فرانسه و همچنين اولين مسابقه بين المللي فرانسه را قضاوت كرد. فرانسه، امپراتوري آلمان و بريتانياي كبير همگي در بازي‌هاي 1900 وارد تيم شدند (بريتانيا كبير توسط Moseley RFC نمايندگي مي‌شد)، آلمان توسط SC 1880 فرانكفورت. فرانسه با شكست هر دو حريف طلا گرفت. رويداد راگبي بيشترين جمعيت را در آن بازي خاص به خود جلب كرد. بازي بعدي راگبي در سال 1908 در لندن انجام شد. يك تيم Wallaby، در تور در بريتانيا، در اين رويداد شركت كرد، برنده طلا، شكست دادن بريتانياي كبير كه توسط تيمي از Cornwall نماينده بود. ايالات متحده در مسابقه بعدي، در بازي هاي المپيك تابستاني 1920، با شكست فرانسوي ها پيروز شد. آمريكايي ها موفقيت خود را در بازي هاي المپيك تابستاني 1924 پاريس تكرار كردند و دوباره فرانسه را شكست دادند. اگرچه راگبي جمعيت بيشتري را نسبت به مسابقات دو و ميداني در سال 1924 جذب كرده بود، اما از بازي‌هاي بعدي كنار گذاشته شد و از آن زمان ديگر در آن حضور پيدا نكرده است.

در اكتبر 2009، كميته بين‌المللي المپيك راي به بازگرداندن نوعي راگبي به بازي‌هاي المپيك داد.
دهه 1900 و اوايل دهه 1910
بين سال‌هاي 1905 و 1908، هر سه كشور بزرگ راگبي نيمكره جنوبي اولين تيم‌هاي تور خود را به نيمكره شمالي فرستادند: نيوزلند در سال 1905، سپس آفريقاي جنوبي در سال 1906 و سپس استراليا در سال 1908. هر سه تيم سبك‌هاي جديدي از بازي و سطوح آمادگي جسماني را به ارمغان آوردند. و تاكتيك‌ها و بسيار موفق‌تر از آن چيزي بودند كه منتقدان انتظار داشتند. تيم تور نيوزيلند در سال 1905 قبل از هر مسابقه يك هاكا اجرا مي‌كرد، تام ويليامز، مدير اتحاديه راگبي ولز، پيشنهاد كرد كه تدي مورگان، بازيكن ولز، جمعيت را در خواندن سرود ملي ولز، هن ولد في ناهاو، رهبري كند. پس از اينكه مورگان شروع به خواندن كرد، جمعيت به آن پيوستند: اولين باري كه يك سرود ملي در شروع يك رويداد ورزشي خوانده شد. در سال 1905، فرانسه در اولين بازي بين المللي خود به مصاف انگليس رفت.

 برنامه تغذيه فوتبال

(سمت چپ): The Last Scrimmage اثر ادوين باكمن كه يك مسابقه راگبي را به تصوير مي كشد، همانطور كه در The Illustrated London News در سال 1871 منتشر شد. (راست): كتيبه اي به ياد بنياد اتحاديه فوتبال راگبي در لندن كه رستوران پال مال در آن قرار داشت.
ويكي‌نبشته داراي متن اصلي مرتبط با اين مقاله است:
قوانين اتحاديه فوتبال راگبي (1871)

در 4 دسامبر 1870، ادوين اش از ريچموند و بنجامين برنز از بلك‌هيت نامه‌اي در تايمز منتشر كردند كه در آن پيشنهاد مي‌كرد: «كساني كه بازي راگبي را انجام مي‌دهند بايد براي تشكيل يك كد تمريني تشكيل دهند، زيرا باشگاه‌هاي مختلف با قوانيني متفاوت از سايرين عمل مي‌كنند. كه بازي را دشوار مي كند." در 26 ژانويه 1871، جلسه اي با حضور نمايندگان 21 باشگاه در لندن در رستوران پال مال برگزار شد.

21 باشگاه و مدرسه (همه از لندن يا مناطق خانگي) در جلسه شركت كردند: اديسون، بلزيز پارك، بلك هيث (با نمايندگي برنز و فردريك استوكس كه دومي اولين كاپيتان انگليس شد)، خدمات مدني، كلافام روورز، فلامينگوها، كولي ها، بيمارستان گاي، هارلكين ها، كالج كينگ، لوزان، كلوپ حقوقي، عشاير مارلبورو، موهيكان ها، كوئينز هاوس، پارك راونسكورت، ريچموند، سنت پل، كالج ولينگتون، وست كنت، و ويمبلدون هورنتز. يكي از غفلت هاي قابل توجه زنبورهايي بود كه "در مد واقعي راگبي ... در ميخانه اشتباه، در روز اشتباه، در زمان اشتباه حاضر شدند و بنابراين حق خود را براي ناميدن اعضاي بنيانگذار از دست دادند".

در نتيجه اين جلسه، اتحاديه فوتبال راگبي (RFU) تأسيس شد. الجرنون راتر به عنوان اولين رئيس اتحاديه RFU و ادوين اش به عنوان خزانه دار انتخاب شدند. سه وكيل كه از فارغ التحصيلان مدرسه راگبي (راتر، هولمز و ال جي ميتون) بودند، اولين قوانين بازي را ترسيم كردند. اين در ژوئن 1871 تصويب شد.

برنامه تغذيه فوتبال

برخي ديگر از مناطق خارج از كشور بريتانيا داراي اتحاديه ها يا ليگ هاي فوتبال محلي هستند (از جمله اتحاديه فوتبال آنگويلا، ليگ فوتبال جزيره آسنسيون، اتحاديه فوتبال برمودا، اتحاديه فوتبال جزاير ويرجين بريتانيا، اتحاديه فوتبال جزاير كيمن، ليگ فوتبال جزاير فالكلند، اتحاديه فوتبال مونتسرات، اتحاديه فوتبال جزاير توركس و كايكوس)، اما اينها زيرمجموعه اتحاديه فوتبال در نظر گرفته نمي شوند.

اگرچه مناطق برون مرزي بريتانيا براي حمايت از تيم‌هاي حرفه‌اي بسيار كوچك است، بازيكناني مانند كلايد بست را توليد كرده‌اند كه به صورت حرفه‌اي در اتحاديه فوتبال بازي كرده‌اند، و داوراني مانند كارلايل كراكول كه مسابقات فيفا را قضاوت كرده‌اند.
رابطه با فيفا

اتحاديه فوتبال براي اولين بار در سال 1905 به فيفا ملحق شد. اتحاديه هاي بريتانيا (انگليس، ايرلند، اسكاتلند و ولز) پس از جنگ جهاني اول تصميم گرفتند فيفا را ترك كنند، زيرا فيفا تصميم گرفت كساني را كه بخشي از قدرت هاي مركزي بودند از اين سازمان حذف نكند. موضع انجمن هاي بريتانيا در سال 1922 تغيير كرد و در سال 1924 آنها دوباره به فيفا پيوستند.

انجمن المپيك بريتانيا با «زمان شكسته» مبارزه كرده بود - غرامت پولي براي درآمد ورزشكاران هنگام رقابت در بازي‌هاي المپيك. در كنگره المپيك 1925 در پراگ، بريتانيا اصلاحيه‌اي ايجاد كرده بود كه به اين نتيجه رسيد كه فدراسيون‌هاي حاكم بايد وضعيت آماتور را براي ورزش خود تعريف كنند، اما فقط مطابق با تعريف آماتوريسم پذيرفته شده توسط كنگره المپيك. در سال 1928، سوئيس به فيفا پيشنهاد كرد كه در شرايط خاص، پرداخت‌هاي "زمان شكسته" مجاز باشد و فيفا پذيرفت. اتحاديه فوتبال انگليس در اعتراض به اين پيشنهاد از فيفا استعفا داد. در نتيجه استعفاي اتحاديه فوتبال انگليس، انگليس در جام جهاني فوتبال 1930، 1934 يا 1938 شركت نكرد.

در كنگره المپيك 1930 در برلين، نمايندگان بلژيكي پيشنهاد كردند كه براي هر رشته ورزشي، تعريف وضعيت آماتور به فدراسيون بين المللي آن واگذار شود. BOA براي يك تعريف مشترك از آماتوريسم استدلال مي كند و استدلال مي كند كه پرداخت هاي "زمان شكسته" برخلاف ايده آل المپيك است.

اتحاديه فوتبال در سال 1946 مجدداً به فيفا ملحق شد و در اولين جام جهاني خود در سال 1950 شركت كرد. يكي از اولين اقدامات فدراسيون فوتبال درخواست اخراج فدراسيون هاي ملي فوتبال آلمان و ژاپن به دليل نقش كشورهايشان در جنگ جهاني دوم بود. در نتيجه آلمان و ژاپن از راهيابي به جام جهاني فوتبال 1950 منع شدند. آنها در سال 1950 پس از درخواست دوم سوئيس كه درخواست قبلي در سال 1948 رد شده بود، دوباره با فيفا آشنا شدند.

برنامه تغذيه فوتبال

ترينگ تا سال 1868 يا 1869 به عنوان استاد در اوپينگهام ادامه داد اما در سال 1864، به دنبال اختلاف با برادرش ادوارد، او و همسرش ديگر در مدرسه زندگي نكردند، به جاي اقامت در مدرسه. در خانه شانتري در برادفورد-آن-آون. در ژانويه 1866، Thring كاپيتان باشگاه فوتبال برادفورد در يك مسابقه در برابر رقباي محلي Trowbridge بود.

از 1870 تا 1874، Thring دوباره به عنوان سرپرست در Alford خدمت كرد. از سال 1875 تا 1891، او به عنوان كشيش در اتحاديه برادفورد (يك كارگاه براي فقرا در برادفورد-آن ايون) خدمت كرد. او متعاقباً به همل همپستد، و سپس به دانمو، اسكس براي دهه آخر زندگي خود نقل مكان كرد. او در سال 1909 در آنجا درگذشت. از او بيوه اش ليديا، پنج پسر و سه دختر به يادگار ماند. يكي از پسران او چارلز ترينگ بازيكن كريكت بود.
آثار
جي سي تي (1862). قوانين فوتبال: بازي زمستاني. براي استفاده از مدارس تجديد نظر شده است. اپينگهام: زالزالك.
جي سي تي (1863). بازي زمستاني يا قوانين فوتبال كه قوانين كميته دانشگاه كمبريج و انجمن لندن به آن اضافه شده است. اپينگهام: زالزالك.

اتحاديه فوتبال
اين متن درباره اتحاديه فوتبال انگليس است.
اتحاديه فوتبال (همچنين به عنوان FA شناخته مي شود) بدنه حاكم بر فدراسيون فوتبال در انگلستان و وابستگي هاي تاج و تخت جرسي، گرنزي و جزيره من است. اين انجمن كه در سال 1863 تشكيل شد، قديمي ترين انجمن فوتبال در جهان است و مسئوليت نظارت بر تمام جنبه هاي بازي آماتور و حرفه اي در قلمرو خود را بر عهده دارد.

اتحاديه فوتبال تمامي مسابقات فوتبال رقابتي را در حيطه وظايف خود در سطح ملي و به طور غيرمستقيم در سطح محلي از طريق اتحاديه هاي فوتبال شهرستان تسهيل مي كند. مسابقات متعددي را برگزار مي كند كه معروف ترين آنها جام حذفي است. همچنين مسئوليت انتصاب مديريت تيم هاي ملي فوتبال مردان، زنان و جوانان را بر عهده دارد.

فدراسيون فوتبال يكي از اعضاي يوفا و فيفا است و داراي كرسي دائمي در هيئت بين‌المللي فوتبال (IFAB) است كه مسئول قوانين بازي است. به عنوان اولين انجمن فوتبال از نام ملي «انگليسي» در عنوان خود استفاده نمي كند. فدراسيون فوتبال در استاديوم ومبلي لندن مستقر است. FA يكي از اعضاي انجمن المپيك بريتانيا است، به اين معني كه FA كنترل تيم فوتبال المپيك مردان و زنان بريتانياي كبير را دارد.

تمامي تيم هاي فوتبال حرفه اي انگلستان عضو اتحاديه فوتبال هستند. اگرچه عمليات روزانه ليگ برتر را اجرا نمي كند، اما بر انتصاب رئيس و مدير اجرايي ليگ و هر گونه تغيير در قوانين ليگ داراي حق وتو است. ليگ فوتبال انگليس، متشكل از سه بخش كاملا حرفه اي زير ليگ برتر، مستقل است و مشمول تحريم هاي اتحاديه فوتبال انگليس است.

برنامه تغذيه فوتبال

در سال 1889 با ورود به ليگ ميدلند به اولين رقابت هاي ليگ خود پيوستند، اما تنها پس از يك فصل زماني كه در انتهاي جدول قرار گرفتند، آنجا را ترك كردند. آنها همچنين اعضاي اصلي ليگ يوركشاير در سال 1898 بودند، اما دوباره فقط يك فصل را در اين رقابت سپري كردند.

پس از شروع قرن، شفيلد عمدتاً در ليگ هاي محلي رقابت مي كرد. در سال‌هاي ۱۹۲۵–۱۹۲۶ آنها در ليگ انجمن شفيلد شركت مي‌كردند.
پله اسطوره برزيلي (سمت چپ) در شفيلد در نوامبر 2007، به مناسبت صد و پنجاهمين سالگرد تاسيس قديمي ترين باشگاه فوتبال جهان، شفيلد اف سي.

پنجاه سال پس از ترك مسابقات، باشگاه در سال 1949 دوباره به ليگ يوركشاير ملحق شد. سه سال بعد آنها به دسته يك صعود كردند، اما در سال 1954 به دسته دو سقوط كردند. آنها در اولين باري كه قبلاً درخواست كردند به ليگ برتر بازگشتند. در سال 1957 وارد صدمين سالگرد خود شدند. جشن‌ها شامل بازي‌هايي با تيم انگلستان B در هيلزبورو و تيم آماتور كوئينز پارك اف سي بود. در برامال لين.

در سال 1961، شفيلد دوباره به دسته دو سقوط كرد، تنها در سال 1967 دوباره به ليگ برتر بازگشت، و سپس فقط براي يك فصل ديگر قبل از سقوط ديگر. سه سال بعد، در سال 1970، آنها دوباره به دسته سه كه به تازگي تشكيل شده بود، سقوط كردند. باشگاه شش فصل را در بخش زيرزميني ليگ يوركشاير سپري كرد و در سال 1974 در رده دهم قرار گرفت. آنها در نهايت در سال 1976 با بازگشت به دسته دو شروع به تغيير ثروت خود كردند و يك سال بعد به عنوان قهرمانان دسته دو تاج گرفتند تا دوباره به آن بازگردند. بخش يك. در همان فصل، شفيلد به فينال FA Vase تازه تاسيس رسيد. در ورزشگاه ومبلي، آنها با بيلريكاي تاون 1-1 مساوي كردند، قبل از اينكه در بازي تكراري در سيتي گراوند در ناتينگهام، 1-2 شكست بخورند.

هنگامي كه ليگ يوركشاير با ليگ ميدلند ادغام شد و ليگ شرق شهرستان هاي شمالي (NCEL) را در سال 1981 تشكيل داد، شفيلد در بخش يك جنوب رقابت جديد قرار گرفت. آنها قبل از بازسازي ليگ به مدت سه فصل در اين بخش ماندند و باشگاه به بخش تازه تاسيس يك تقسيم شد. در سال 1989 آنها عنوان دسته يك را به دست آوردند، اما يك سال بعد به دليل نداشتن نورافكن، دوباره سقوط كردند.

برنامه تغذيه فوتبال

 نامه اي توسط C. W. Alcock در مقاله‌اي در روزنامه در سال 1898 منتشر شد:

    قبل از من، همانطور كه مي نويسم، نامه اي از آقاي هنري سي. مالدن، از Copse Edge، Godalming وجود دارد كه شرح جالبي از تلاش هاي اوليه براي سازگاري فوتبال در يكي از دانشگاه ها ارائه مي دهد. آقاي مالدن به تاريخ 8 اكتبر 1897 مي نويسد: "پنجاه سال پيش امروز، من به كالج ترينيتي در كمبريج رفتم. در سال بعد تلاش شد تا فوتبال را به جاي هاكي ترجيح دهم. اما نتيجه يك سردرگمي شديد بود، زيرا هر مردي در مدرسه دولتي خود قوانيني را اجرا مي كرد كه به آن عادت كرده بود. به ياد مي آورم كه چگونه مردان ايتون در راگبي به خاطر دست زدن به توپ زوزه مي كشيدند. بنابراين توافق شد كه دو مرد بايد به آن توجه كنند. من به عنوان نماينده هر يك از مدارس دولتي انتخاب مي شدم، و دو نفر، كه مردان مدرسه دولتي نبودند، براي "ورسيته. جي. سالت و خودم براي "ورسيته" انتخاب شديم. اي كاش مي توانستم بقيه را به ياد بياورم. راگبي، يكي بود؛ وايپر، از ايتون، فكر مي‌كنم، همچنين. ما در كل چهارده بوديم، معتقدم. هارو، ايتون، راگبي، وينچستر و شروزبري نماينده بودند. سالني كه آن روزها ساعت 4 بعدازظهر بود؛ با پيش بيني يك جلسه طولاني، ميزها را تميز كردم و خودكار، جوهر و كاغذ تهيه كردم. يك امتحان روشن بود هر مردي يك نسخه از قوانين مدرسه خود را آورد يا آنها را از روي قلب مي دانست و پيشرفت ما در تدوين قوانين جديد كند بود. من و سالت در موارد متعددي كه بي تعصب بوديم، زماني كه راي برابر بود، قانون را اجرا كرديم يا وضع كرديم. پنج دقيقه قبل از نيمه شب از هم جدا شديم. قوانين جديد به عنوان «قوانين كمبريج» چاپ شدند، نسخه‌هاي آن توزيع شد و روي قطعه پاركر چسبانده شد، و بسيار رضايت‌بخش عمل كردند، زيرا درست است كه اضافه كنم كه آنها وفادارانه نگه داشته مي‌شدند، و من هرگز از هيچ مرد مدرسه دولتي نشنيده‌ام كه از دوست نداشتن قوانين بازي را رها كرد. خب، آقا، سال‌ها بعد، كسي آن قوانين را كه هنوز در كمبريج معتبر است، اتخاذ كرد و با تغييرات بسيار كمي به قوانين انجمن تبديل شد. يك ضربه آزاد (همانطور كه هنوز در هارو بازي مي شود) زده شد. قانون آفسايد كمتر سختگيرانه شد. «دست‌ها» بيشتر ساخته شد. اين به تازگي عاقلانه تغيير كرده است."

برنامه تغذيه فوتبال

اولين جام جهاني ليگ راگبي در سال 1954 در فرانسه برگزار شد. دارندگان فعلي استراليا هستند.

علم اشتقاق لغات

فوتبال ليگ راگبي نام خود را از بدن هايي گرفته است كه براي ايجاد شكل جديدي از راگبي، متمايز از آنچه توسط اتحاديه هاي فوتبال راگبي در بريتانيا، استراليا و نيوزيلند بين سال هاي 1895 و 1908 اداره مي شد، از هم جدا شدند.

اولين آنها، اتحاديه فوتبال راگبي شمالي، در سال 1895 به عنوان يك جناح جدا شده از اتحاديه فوتبال راگبي انگلستان (RFU) تأسيس شد. هر دو سازمان در ابتدا بازي را تحت قوانين يكساني انجام دادند، اگرچه اتحاديه شمالي تقريباً بلافاصله شروع به تغيير قوانين كرد، بنابراين يك بازي ساده‌تر جديد ايجاد كرد كه در نظر گرفته شده بود شكلي سريع‌تر از فوتبال راگبي باشد. گروه‌هاي جدا شده مشابه از اتحاديه‌هاي وابسته به RFU در استراليا و نيوزلند در سال‌هاي 1907 و 1908 جدا شدند و نام خود را به "ليگ‌هاي فوتبال راگبي" تغيير دادند و قوانين اتحاديه شمالي را معرفي كردند. در سال 1922، اتحاديه شمالي نيز نام خود را به ليگ فوتبال راگبي تغيير داد و بنابراين با گذشت زمان خود اين ورزش به عنوان فوتبال «ليگ راگبي» شناخته شد.
تاريخ
جورج هتل، هادرسفيلد، زادگاه ليگ راگبي
اولين فينال جام چلنج، 1897: بتلي (چپ) در مقابل سنت هلنز (راست)
نوشتار اصلي: تاريخچه ليگ راگبي

در سال 1895، شكافي در فوتبال راگبي منجر به تشكيل اتحاديه فوتبال راگبي شمالي (NRFU) شد. موفقيت تيم هاي طبقه كارگر شمالي باعث شد تا بازيكناني جبران كنند كه در غير اين صورت شنبه ها سر كار و درآمد كسب مي كردند. اين امر منجر به واكنش RFU براي اجراي اصل آماتوري اين ورزش شد و از "پرداخت هاي زمان شكسته" به بازيكناني كه براي بازي راگبي مرخصي گرفته بودند، جلوگيري كرد. تيم هاي شمالي معمولاً بازيكنان طبقه كارگر بيشتري داشتند (معدن زغال سنگ، كارگران آسياب و غيره) كه نمي توانستند بدون اين غرامت بازي كنند، برخلاف تيم هاي مرفه جنوبي كه منابع درآمد ديگري براي حفظ اصل آماتور داشتند. در سال 1895، فرماني از سوي فدراسيون جهاني فوتبال (RFU) مبني بر ممنوعيت بازي راگبي در زمين‌هايي كه هزينه ورودي دريافت مي‌شد، باعث شد تا بيست و دو باشگاه (از جمله استاكپورت، كه از طريق تلفن مذاكره مي‌كردند) در هتل جورج، هادرزفيلد در 29 اوت 1895 با يكديگر ملاقات كنند و باشگاه را تشكيل دهند. اتحاديه فوتبال راگبي شمالي». در عرض پانزده سال از اولين ديدار در هادرسفيلد، بيش از 200 باشگاه RFU براي پيوستن به ليگ راگبي خارج شدند.

برنامه تغذيه فوتبال

در سال 2009، كميته بين‌المللي المپيك با اكثريت 81 در برابر 8 رأي موافق داد كه اتحاديه راگبي حداقل در بازي‌هاي 2016 و 2020 به عنوان يك ورزش المپيك بازگردانده شود، اما در قالب مسابقات هفتگانه، 4 روزه. اين چيزي است كه دنياي راگبي براي مدت طولاني آرزوي آن را داشته است و برنارد لاپاست، رئيس هيئت بين المللي راگبي، گفت كه مدال طلاي المپيك به عنوان "قله ورزش ما" (هفت راگبي) در نظر گرفته خواهد شد.

راگبي هفت در بازي هاي مشترك المنافع از بازي هاي 1998 در كوالالامپور بازي شده است. بيشترين دارندگان مدال طلا نيوزلند هستند كه در چهار نوبت متوالي برنده اين رقابت شده اند تا اينكه آفريقاي جنوبي در سال 2014 آنها را شكست داد. اتحاديه راگبي همچنين از زمان بازي هاي سال 1998 در بانكوك، تايلند، يك رويداد بازي هاي آسيايي بوده است. در نسخه‌هاي 1998 و 2002 بازي‌ها، هر دو نوع معمولي پانزده نفره و راگبي هفت بازي مي‌شد، اما از سال 2006 به بعد، تنها راگبي 7 حفظ شد. در سال 2010، مسابقات راگبي هفت نفره زنان معرفي شد. اين رويداد احتمالاً به دليل ارتقاء راگبي هفت به عنوان يك ورزش المپيك از المپيك 2016 به بعد، به عنوان يك بازي ثابت در بازي هاي آسيايي باقي خواهد ماند. دارندگان مدال طلاي حاضر در مسابقات هفتگانه كه در سال 2014 برگزار شد، ژاپن در رشته مردان و چين در زنان هستند.
راگبي بين المللي زنان
نوشتار اصلي: اتحاديه بين‌المللي راگبي زنان

اتحاديه بين‌المللي راگبي زنان در سال 1982 با يك مسابقه بين فرانسه و هلند در اوترخت آغاز شد. تا سال 2009، بيش از 600 بازي بين المللي زنان توسط بيش از چهل كشور مختلف انجام شده است.

اولين جام جهاني راگبي زنان در سال 1991 در ولز برگزار شد و ايالات متحده برنده آن شد.

دومين دوره مسابقات در سال 1994 برگزار شد و از آن زمان تا سال 2014 هر چهار سال يكبار برگزار شد. سپس تيم زنان نيوزلند چهار جام جهاني را پياپي برد (1998، 2002، 2006، 2010) قبل از اينكه انگلستان در سال 2014 قهرمان شود. چرخه سال از آن نقطه به بعد. نيوزلند قهرمان فعلي جام جهاني است.

 برنامه تغذيه فوتبال

تجهيزات حفاظتي اختياري است و به شدت تحت نظارت است. رايج ترين اقلام محافظ دهان هستند كه تقريباً توسط همه بازيكنان پوشيده مي شود و در برخي از كشورهاي راگبي اجباري است. ساير اقلام حفاظتي كه مجاز هستند عبارتند از: تجهيزات سر. بالشتك هاي شانه اي نازك (با ضخامت حداكثر 10 ميلي متر)، غير سفت و سخت و محافظ ساق پا؛ كه زير جوراب پوشيده مي شود. باند يا نوار را مي توان براي حمايت يا محافظت از جراحات استفاده كرد. برخي از بازيكنان براي محافظت از گوش در اسكرام و رك، نوار دور سر مي‌بندند. بازيكنان زن نيز ممكن است از پد سينه استفاده كنند. اگرچه براي محافظت پوشيده نمي شود، برخي از انواع دستكش هاي بدون انگشت اجازه دارند به گرفتن كمك كنند.

اين مسئوليت مسئولان مسابقه است كه لباس و تجهيزات بازيكنان را قبل از بازي بررسي كنند تا از مطابقت آن با قوانين بازي اطمينان حاصل كنند.
نهادهاي حاكم
همچنين ببينيد: راگبي جهاني و جدول زماني تأسيس اتحاديه هاي ملي راگبي
اتحاديه هاي عضو و وابسته
  اتحاديه عضو
  اتحاديه وابسته

بدنه حاكم بين‌المللي اتحاديه راگبي (و بازي‌هاي مرتبط مانند هفت‌ها) راگبي جهاني (WR) است. مقر WR در دوبلين، ايرلند است. WR، كه در سال 1886 تأسيس شد، اين ورزش را در سراسر جهان اداره مي كند و قوانين و رتبه بندي بازي را منتشر مي كند. از فوريه 2014، WR (كه در آن زمان به عنوان IRB براي هيئت بين المللي راگبي شناخته مي شد) 119 اتحاديه را در عضويت خود ثبت كرد، 101 عضو كامل و 18 كشور عضو وابسته.

طبق WR، اتحاديه راگبي توسط مردان و زنان در بيش از 100 كشور بازي مي‌شود. WR جام جهاني راگبي، جام جهاني راگبي زنان، جام جهاني راگبي هفت، سري هفت‌گانه HSBC،  سري هفت‌گانه زنان HSBC،  قهرماني جهان زير 20 سال،  جام جهاني زير 20 سال، جام ملت ها و جام ملت هاي اقيانوس آرام. WR براي تصميم گيري در مورد محل برگزاري هر يك از اين رويدادها، راي گيري مي كند، به جز در مورد سري جهاني Sevens براي مردان و زنان، كه WR براي برگزاري رويدادهاي فردي با چندين اتحاديه ملي قرارداد مي بندد.