فوتبالي ورزشي

برنامه تغذيه فوتبال

 نامه اي توسط C. W. Alcock در مقاله‌اي در روزنامه در سال 1898 منتشر شد:

    قبل از من، همانطور كه مي نويسم، نامه اي از آقاي هنري سي. مالدن، از Copse Edge، Godalming وجود دارد كه شرح جالبي از تلاش هاي اوليه براي سازگاري فوتبال در يكي از دانشگاه ها ارائه مي دهد. آقاي مالدن به تاريخ 8 اكتبر 1897 مي نويسد: "پنجاه سال پيش امروز، من به كالج ترينيتي در كمبريج رفتم. در سال بعد تلاش شد تا فوتبال را به جاي هاكي ترجيح دهم. اما نتيجه يك سردرگمي شديد بود، زيرا هر مردي در مدرسه دولتي خود قوانيني را اجرا مي كرد كه به آن عادت كرده بود. به ياد مي آورم كه چگونه مردان ايتون در راگبي به خاطر دست زدن به توپ زوزه مي كشيدند. بنابراين توافق شد كه دو مرد بايد به آن توجه كنند. من به عنوان نماينده هر يك از مدارس دولتي انتخاب مي شدم، و دو نفر، كه مردان مدرسه دولتي نبودند، براي "ورسيته. جي. سالت و خودم براي "ورسيته" انتخاب شديم. اي كاش مي توانستم بقيه را به ياد بياورم. راگبي، يكي بود؛ وايپر، از ايتون، فكر مي‌كنم، همچنين. ما در كل چهارده بوديم، معتقدم. هارو، ايتون، راگبي، وينچستر و شروزبري نماينده بودند. سالني كه آن روزها ساعت 4 بعدازظهر بود؛ با پيش بيني يك جلسه طولاني، ميزها را تميز كردم و خودكار، جوهر و كاغذ تهيه كردم. يك امتحان روشن بود هر مردي يك نسخه از قوانين مدرسه خود را آورد يا آنها را از روي قلب مي دانست و پيشرفت ما در تدوين قوانين جديد كند بود. من و سالت در موارد متعددي كه بي تعصب بوديم، زماني كه راي برابر بود، قانون را اجرا كرديم يا وضع كرديم. پنج دقيقه قبل از نيمه شب از هم جدا شديم. قوانين جديد به عنوان «قوانين كمبريج» چاپ شدند، نسخه‌هاي آن توزيع شد و روي قطعه پاركر چسبانده شد، و بسيار رضايت‌بخش عمل كردند، زيرا درست است كه اضافه كنم كه آنها وفادارانه نگه داشته مي‌شدند، و من هرگز از هيچ مرد مدرسه دولتي نشنيده‌ام كه از دوست نداشتن قوانين بازي را رها كرد. خب، آقا، سال‌ها بعد، كسي آن قوانين را كه هنوز در كمبريج معتبر است، اتخاذ كرد و با تغييرات بسيار كمي به قوانين انجمن تبديل شد. يك ضربه آزاد (همانطور كه هنوز در هارو بازي مي شود) زده شد. قانون آفسايد كمتر سختگيرانه شد. «دست‌ها» بيشتر ساخته شد. اين به تازگي عاقلانه تغيير كرده است."