فوتبالي ورزشي

برنامه تغذيه فوتبال

ترينگ تا سال 1868 يا 1869 به عنوان استاد در اوپينگهام ادامه داد اما در سال 1864، به دنبال اختلاف با برادرش ادوارد، او و همسرش ديگر در مدرسه زندگي نكردند، به جاي اقامت در مدرسه. در خانه شانتري در برادفورد-آن-آون. در ژانويه 1866، Thring كاپيتان باشگاه فوتبال برادفورد در يك مسابقه در برابر رقباي محلي Trowbridge بود.

از 1870 تا 1874، Thring دوباره به عنوان سرپرست در Alford خدمت كرد. از سال 1875 تا 1891، او به عنوان كشيش در اتحاديه برادفورد (يك كارگاه براي فقرا در برادفورد-آن ايون) خدمت كرد. او متعاقباً به همل همپستد، و سپس به دانمو، اسكس براي دهه آخر زندگي خود نقل مكان كرد. او در سال 1909 در آنجا درگذشت. از او بيوه اش ليديا، پنج پسر و سه دختر به يادگار ماند. يكي از پسران او چارلز ترينگ بازيكن كريكت بود.
آثار
جي سي تي (1862). قوانين فوتبال: بازي زمستاني. براي استفاده از مدارس تجديد نظر شده است. اپينگهام: زالزالك.
جي سي تي (1863). بازي زمستاني يا قوانين فوتبال كه قوانين كميته دانشگاه كمبريج و انجمن لندن به آن اضافه شده است. اپينگهام: زالزالك.

اتحاديه فوتبال
اين متن درباره اتحاديه فوتبال انگليس است.
اتحاديه فوتبال (همچنين به عنوان FA شناخته مي شود) بدنه حاكم بر فدراسيون فوتبال در انگلستان و وابستگي هاي تاج و تخت جرسي، گرنزي و جزيره من است. اين انجمن كه در سال 1863 تشكيل شد، قديمي ترين انجمن فوتبال در جهان است و مسئوليت نظارت بر تمام جنبه هاي بازي آماتور و حرفه اي در قلمرو خود را بر عهده دارد.

اتحاديه فوتبال تمامي مسابقات فوتبال رقابتي را در حيطه وظايف خود در سطح ملي و به طور غيرمستقيم در سطح محلي از طريق اتحاديه هاي فوتبال شهرستان تسهيل مي كند. مسابقات متعددي را برگزار مي كند كه معروف ترين آنها جام حذفي است. همچنين مسئوليت انتصاب مديريت تيم هاي ملي فوتبال مردان، زنان و جوانان را بر عهده دارد.

فدراسيون فوتبال يكي از اعضاي يوفا و فيفا است و داراي كرسي دائمي در هيئت بين‌المللي فوتبال (IFAB) است كه مسئول قوانين بازي است. به عنوان اولين انجمن فوتبال از نام ملي «انگليسي» در عنوان خود استفاده نمي كند. فدراسيون فوتبال در استاديوم ومبلي لندن مستقر است. FA يكي از اعضاي انجمن المپيك بريتانيا است، به اين معني كه FA كنترل تيم فوتبال المپيك مردان و زنان بريتانياي كبير را دارد.

تمامي تيم هاي فوتبال حرفه اي انگلستان عضو اتحاديه فوتبال هستند. اگرچه عمليات روزانه ليگ برتر را اجرا نمي كند، اما بر انتصاب رئيس و مدير اجرايي ليگ و هر گونه تغيير در قوانين ليگ داراي حق وتو است. ليگ فوتبال انگليس، متشكل از سه بخش كاملا حرفه اي زير ليگ برتر، مستقل است و مشمول تحريم هاي اتحاديه فوتبال انگليس است.

برنامه تغذيه فوتبال

در سال 1889 با ورود به ليگ ميدلند به اولين رقابت هاي ليگ خود پيوستند، اما تنها پس از يك فصل زماني كه در انتهاي جدول قرار گرفتند، آنجا را ترك كردند. آنها همچنين اعضاي اصلي ليگ يوركشاير در سال 1898 بودند، اما دوباره فقط يك فصل را در اين رقابت سپري كردند.

پس از شروع قرن، شفيلد عمدتاً در ليگ هاي محلي رقابت مي كرد. در سال‌هاي ۱۹۲۵–۱۹۲۶ آنها در ليگ انجمن شفيلد شركت مي‌كردند.
پله اسطوره برزيلي (سمت چپ) در شفيلد در نوامبر 2007، به مناسبت صد و پنجاهمين سالگرد تاسيس قديمي ترين باشگاه فوتبال جهان، شفيلد اف سي.

پنجاه سال پس از ترك مسابقات، باشگاه در سال 1949 دوباره به ليگ يوركشاير ملحق شد. سه سال بعد آنها به دسته يك صعود كردند، اما در سال 1954 به دسته دو سقوط كردند. آنها در اولين باري كه قبلاً درخواست كردند به ليگ برتر بازگشتند. در سال 1957 وارد صدمين سالگرد خود شدند. جشن‌ها شامل بازي‌هايي با تيم انگلستان B در هيلزبورو و تيم آماتور كوئينز پارك اف سي بود. در برامال لين.

در سال 1961، شفيلد دوباره به دسته دو سقوط كرد، تنها در سال 1967 دوباره به ليگ برتر بازگشت، و سپس فقط براي يك فصل ديگر قبل از سقوط ديگر. سه سال بعد، در سال 1970، آنها دوباره به دسته سه كه به تازگي تشكيل شده بود، سقوط كردند. باشگاه شش فصل را در بخش زيرزميني ليگ يوركشاير سپري كرد و در سال 1974 در رده دهم قرار گرفت. آنها در نهايت در سال 1976 با بازگشت به دسته دو شروع به تغيير ثروت خود كردند و يك سال بعد به عنوان قهرمانان دسته دو تاج گرفتند تا دوباره به آن بازگردند. بخش يك. در همان فصل، شفيلد به فينال FA Vase تازه تاسيس رسيد. در ورزشگاه ومبلي، آنها با بيلريكاي تاون 1-1 مساوي كردند، قبل از اينكه در بازي تكراري در سيتي گراوند در ناتينگهام، 1-2 شكست بخورند.

هنگامي كه ليگ يوركشاير با ليگ ميدلند ادغام شد و ليگ شرق شهرستان هاي شمالي (NCEL) را در سال 1981 تشكيل داد، شفيلد در بخش يك جنوب رقابت جديد قرار گرفت. آنها قبل از بازسازي ليگ به مدت سه فصل در اين بخش ماندند و باشگاه به بخش تازه تاسيس يك تقسيم شد. در سال 1989 آنها عنوان دسته يك را به دست آوردند، اما يك سال بعد به دليل نداشتن نورافكن، دوباره سقوط كردند.

برنامه تغذيه فوتبال

 نامه اي توسط C. W. Alcock در مقاله‌اي در روزنامه در سال 1898 منتشر شد:

    قبل از من، همانطور كه مي نويسم، نامه اي از آقاي هنري سي. مالدن، از Copse Edge، Godalming وجود دارد كه شرح جالبي از تلاش هاي اوليه براي سازگاري فوتبال در يكي از دانشگاه ها ارائه مي دهد. آقاي مالدن به تاريخ 8 اكتبر 1897 مي نويسد: "پنجاه سال پيش امروز، من به كالج ترينيتي در كمبريج رفتم. در سال بعد تلاش شد تا فوتبال را به جاي هاكي ترجيح دهم. اما نتيجه يك سردرگمي شديد بود، زيرا هر مردي در مدرسه دولتي خود قوانيني را اجرا مي كرد كه به آن عادت كرده بود. به ياد مي آورم كه چگونه مردان ايتون در راگبي به خاطر دست زدن به توپ زوزه مي كشيدند. بنابراين توافق شد كه دو مرد بايد به آن توجه كنند. من به عنوان نماينده هر يك از مدارس دولتي انتخاب مي شدم، و دو نفر، كه مردان مدرسه دولتي نبودند، براي "ورسيته. جي. سالت و خودم براي "ورسيته" انتخاب شديم. اي كاش مي توانستم بقيه را به ياد بياورم. راگبي، يكي بود؛ وايپر، از ايتون، فكر مي‌كنم، همچنين. ما در كل چهارده بوديم، معتقدم. هارو، ايتون، راگبي، وينچستر و شروزبري نماينده بودند. سالني كه آن روزها ساعت 4 بعدازظهر بود؛ با پيش بيني يك جلسه طولاني، ميزها را تميز كردم و خودكار، جوهر و كاغذ تهيه كردم. يك امتحان روشن بود هر مردي يك نسخه از قوانين مدرسه خود را آورد يا آنها را از روي قلب مي دانست و پيشرفت ما در تدوين قوانين جديد كند بود. من و سالت در موارد متعددي كه بي تعصب بوديم، زماني كه راي برابر بود، قانون را اجرا كرديم يا وضع كرديم. پنج دقيقه قبل از نيمه شب از هم جدا شديم. قوانين جديد به عنوان «قوانين كمبريج» چاپ شدند، نسخه‌هاي آن توزيع شد و روي قطعه پاركر چسبانده شد، و بسيار رضايت‌بخش عمل كردند، زيرا درست است كه اضافه كنم كه آنها وفادارانه نگه داشته مي‌شدند، و من هرگز از هيچ مرد مدرسه دولتي نشنيده‌ام كه از دوست نداشتن قوانين بازي را رها كرد. خب، آقا، سال‌ها بعد، كسي آن قوانين را كه هنوز در كمبريج معتبر است، اتخاذ كرد و با تغييرات بسيار كمي به قوانين انجمن تبديل شد. يك ضربه آزاد (همانطور كه هنوز در هارو بازي مي شود) زده شد. قانون آفسايد كمتر سختگيرانه شد. «دست‌ها» بيشتر ساخته شد. اين به تازگي عاقلانه تغيير كرده است."

برنامه تغذيه فوتبال

اولين جام جهاني ليگ راگبي در سال 1954 در فرانسه برگزار شد. دارندگان فعلي استراليا هستند.

علم اشتقاق لغات

فوتبال ليگ راگبي نام خود را از بدن هايي گرفته است كه براي ايجاد شكل جديدي از راگبي، متمايز از آنچه توسط اتحاديه هاي فوتبال راگبي در بريتانيا، استراليا و نيوزيلند بين سال هاي 1895 و 1908 اداره مي شد، از هم جدا شدند.

اولين آنها، اتحاديه فوتبال راگبي شمالي، در سال 1895 به عنوان يك جناح جدا شده از اتحاديه فوتبال راگبي انگلستان (RFU) تأسيس شد. هر دو سازمان در ابتدا بازي را تحت قوانين يكساني انجام دادند، اگرچه اتحاديه شمالي تقريباً بلافاصله شروع به تغيير قوانين كرد، بنابراين يك بازي ساده‌تر جديد ايجاد كرد كه در نظر گرفته شده بود شكلي سريع‌تر از فوتبال راگبي باشد. گروه‌هاي جدا شده مشابه از اتحاديه‌هاي وابسته به RFU در استراليا و نيوزلند در سال‌هاي 1907 و 1908 جدا شدند و نام خود را به "ليگ‌هاي فوتبال راگبي" تغيير دادند و قوانين اتحاديه شمالي را معرفي كردند. در سال 1922، اتحاديه شمالي نيز نام خود را به ليگ فوتبال راگبي تغيير داد و بنابراين با گذشت زمان خود اين ورزش به عنوان فوتبال «ليگ راگبي» شناخته شد.
تاريخ
جورج هتل، هادرسفيلد، زادگاه ليگ راگبي
اولين فينال جام چلنج، 1897: بتلي (چپ) در مقابل سنت هلنز (راست)
نوشتار اصلي: تاريخچه ليگ راگبي

در سال 1895، شكافي در فوتبال راگبي منجر به تشكيل اتحاديه فوتبال راگبي شمالي (NRFU) شد. موفقيت تيم هاي طبقه كارگر شمالي باعث شد تا بازيكناني جبران كنند كه در غير اين صورت شنبه ها سر كار و درآمد كسب مي كردند. اين امر منجر به واكنش RFU براي اجراي اصل آماتوري اين ورزش شد و از "پرداخت هاي زمان شكسته" به بازيكناني كه براي بازي راگبي مرخصي گرفته بودند، جلوگيري كرد. تيم هاي شمالي معمولاً بازيكنان طبقه كارگر بيشتري داشتند (معدن زغال سنگ، كارگران آسياب و غيره) كه نمي توانستند بدون اين غرامت بازي كنند، برخلاف تيم هاي مرفه جنوبي كه منابع درآمد ديگري براي حفظ اصل آماتور داشتند. در سال 1895، فرماني از سوي فدراسيون جهاني فوتبال (RFU) مبني بر ممنوعيت بازي راگبي در زمين‌هايي كه هزينه ورودي دريافت مي‌شد، باعث شد تا بيست و دو باشگاه (از جمله استاكپورت، كه از طريق تلفن مذاكره مي‌كردند) در هتل جورج، هادرزفيلد در 29 اوت 1895 با يكديگر ملاقات كنند و باشگاه را تشكيل دهند. اتحاديه فوتبال راگبي شمالي». در عرض پانزده سال از اولين ديدار در هادرسفيلد، بيش از 200 باشگاه RFU براي پيوستن به ليگ راگبي خارج شدند.

برنامه تغذيه فوتبال

در سال 2009، كميته بين‌المللي المپيك با اكثريت 81 در برابر 8 رأي موافق داد كه اتحاديه راگبي حداقل در بازي‌هاي 2016 و 2020 به عنوان يك ورزش المپيك بازگردانده شود، اما در قالب مسابقات هفتگانه، 4 روزه. اين چيزي است كه دنياي راگبي براي مدت طولاني آرزوي آن را داشته است و برنارد لاپاست، رئيس هيئت بين المللي راگبي، گفت كه مدال طلاي المپيك به عنوان "قله ورزش ما" (هفت راگبي) در نظر گرفته خواهد شد.

راگبي هفت در بازي هاي مشترك المنافع از بازي هاي 1998 در كوالالامپور بازي شده است. بيشترين دارندگان مدال طلا نيوزلند هستند كه در چهار نوبت متوالي برنده اين رقابت شده اند تا اينكه آفريقاي جنوبي در سال 2014 آنها را شكست داد. اتحاديه راگبي همچنين از زمان بازي هاي سال 1998 در بانكوك، تايلند، يك رويداد بازي هاي آسيايي بوده است. در نسخه‌هاي 1998 و 2002 بازي‌ها، هر دو نوع معمولي پانزده نفره و راگبي هفت بازي مي‌شد، اما از سال 2006 به بعد، تنها راگبي 7 حفظ شد. در سال 2010، مسابقات راگبي هفت نفره زنان معرفي شد. اين رويداد احتمالاً به دليل ارتقاء راگبي هفت به عنوان يك ورزش المپيك از المپيك 2016 به بعد، به عنوان يك بازي ثابت در بازي هاي آسيايي باقي خواهد ماند. دارندگان مدال طلاي حاضر در مسابقات هفتگانه كه در سال 2014 برگزار شد، ژاپن در رشته مردان و چين در زنان هستند.
راگبي بين المللي زنان
نوشتار اصلي: اتحاديه بين‌المللي راگبي زنان

اتحاديه بين‌المللي راگبي زنان در سال 1982 با يك مسابقه بين فرانسه و هلند در اوترخت آغاز شد. تا سال 2009، بيش از 600 بازي بين المللي زنان توسط بيش از چهل كشور مختلف انجام شده است.

اولين جام جهاني راگبي زنان در سال 1991 در ولز برگزار شد و ايالات متحده برنده آن شد.

دومين دوره مسابقات در سال 1994 برگزار شد و از آن زمان تا سال 2014 هر چهار سال يكبار برگزار شد. سپس تيم زنان نيوزلند چهار جام جهاني را پياپي برد (1998، 2002، 2006، 2010) قبل از اينكه انگلستان در سال 2014 قهرمان شود. چرخه سال از آن نقطه به بعد. نيوزلند قهرمان فعلي جام جهاني است.

 برنامه تغذيه فوتبال

تجهيزات حفاظتي اختياري است و به شدت تحت نظارت است. رايج ترين اقلام محافظ دهان هستند كه تقريباً توسط همه بازيكنان پوشيده مي شود و در برخي از كشورهاي راگبي اجباري است. ساير اقلام حفاظتي كه مجاز هستند عبارتند از: تجهيزات سر. بالشتك هاي شانه اي نازك (با ضخامت حداكثر 10 ميلي متر)، غير سفت و سخت و محافظ ساق پا؛ كه زير جوراب پوشيده مي شود. باند يا نوار را مي توان براي حمايت يا محافظت از جراحات استفاده كرد. برخي از بازيكنان براي محافظت از گوش در اسكرام و رك، نوار دور سر مي‌بندند. بازيكنان زن نيز ممكن است از پد سينه استفاده كنند. اگرچه براي محافظت پوشيده نمي شود، برخي از انواع دستكش هاي بدون انگشت اجازه دارند به گرفتن كمك كنند.

اين مسئوليت مسئولان مسابقه است كه لباس و تجهيزات بازيكنان را قبل از بازي بررسي كنند تا از مطابقت آن با قوانين بازي اطمينان حاصل كنند.
نهادهاي حاكم
همچنين ببينيد: راگبي جهاني و جدول زماني تأسيس اتحاديه هاي ملي راگبي
اتحاديه هاي عضو و وابسته
  اتحاديه عضو
  اتحاديه وابسته

بدنه حاكم بين‌المللي اتحاديه راگبي (و بازي‌هاي مرتبط مانند هفت‌ها) راگبي جهاني (WR) است. مقر WR در دوبلين، ايرلند است. WR، كه در سال 1886 تأسيس شد، اين ورزش را در سراسر جهان اداره مي كند و قوانين و رتبه بندي بازي را منتشر مي كند. از فوريه 2014، WR (كه در آن زمان به عنوان IRB براي هيئت بين المللي راگبي شناخته مي شد) 119 اتحاديه را در عضويت خود ثبت كرد، 101 عضو كامل و 18 كشور عضو وابسته.

طبق WR، اتحاديه راگبي توسط مردان و زنان در بيش از 100 كشور بازي مي‌شود. WR جام جهاني راگبي، جام جهاني راگبي زنان، جام جهاني راگبي هفت، سري هفت‌گانه HSBC،  سري هفت‌گانه زنان HSBC،  قهرماني جهان زير 20 سال،  جام جهاني زير 20 سال، جام ملت ها و جام ملت هاي اقيانوس آرام. WR براي تصميم گيري در مورد محل برگزاري هر يك از اين رويدادها، راي گيري مي كند، به جز در مورد سري جهاني Sevens براي مردان و زنان، كه WR براي برگزاري رويدادهاي فردي با چندين اتحاديه ملي قرارداد مي بندد.

برنامه تغذيه فوتبال

خطوط شكسته يا شكسته اضافي (طول خط تيره 5 متر، طبق قوانين) در هر نيمه يا در هر طرف ميدان ترسيم مي شود، كه هر كدام با اهداف خاصي بر اساس قوانين:

    خطوط "10 متري": خطوط منقطع 10 متري در دو طرف خط نيمه راه و موازي با آن، حداقل مسافتي را كه تيم دريافت كننده بايد در هنگام دريافت ضربه آف عقب نشيني كند و حداقل مسافتي كه يك شروع بايد طي كند را مشخص مي كند. قانوني باشد معادل خطوط 40 متري در ليگ راگبي است اما به طور كلي علامت گذاري متفاوتي دارد.
    خطوط "5 متري": خطوط بريده بريده در فاصله 5 متري زمين بازي، به موازات هر خط دروازه. اسكرام‌ها را نمي‌توان به هر خط دروازه نزديك‌تر از اين خط بسته كرد، و داوران اغلب تخلفات اسكرام و راك را در اين منطقه به شدت جريمه مي‌كنند، زيرا طرف‌هاي مدافع اغلب سعي مي‌كنند بازي شكست طرف مهاجم را خفه كنند.
    «مسيرهاي تراموا/خطوط تراموا»: در قوانين نامي ندارند و گاهي اوقات به طور گيج كننده اي از آنها به عنوان خطوط «5 متر» و «15 متر» نيز ياد مي شود، اين دو جفت خط چين به موازات هر خط كناري، 5 متر و به ترتيب 15 متر از خط كناري نزديكتر وارد زمين بازي شوند و به خط 5 متري هر يك از انتهاي آنها (موازي و مجاور خط دروازه) ختم شود. ناحيه بين اين خطوط جايي است كه بازيكنان بايد هنگام مسابقه پرتاب خط بايستند.
    علاوه بر اين، منطقه بين دو مجموعه عمود بر خطوط "5 متري" (يعني 5 متر از هر خط كناري و 5 متر از هر خط دروازه) به عنوان "منطقه اسكرام" تعيين مي شود. در جايي كه تخلفي در خارج از اين منطقه رخ دهد و طرف غير متخلف بخواهد يك اسكرام بسته شود، علامت اسكرام توسط داور به منطقه منتقل مي شود.

برنامه تغذيه فوتبال

اطلاعات كمي در مورد قوانين دقيق بازي وجود دارد، اما منابع نشان مي‌دهند كه اين بازي يك بازي خشن بوده و بازيكنان اغلب در زمين به پايان مي‌رسند. در يونان، يك تماشاگر (از نوع يوناني بازي) زماني كه در وسط بازي گرفتار شد، پايش شكست.

نوشته هاي مربوط به هارپاستوم

آتنائوس مي نويسد:

    Harpastum كه قبلاً به آن phaininda مي گفتند، بازي اي است كه من بيشتر از همه دوست دارم. تلاش و كوشش و خستگي در مسابقات توپ بازي و چرخاندن و چرخاندن شديد گردن بسيار عالي است. از اين رو آنتيفانس، "لعنت به آن، چه دردي در گردن دارم." او بازي را اينگونه توصيف مي كند: "او توپ را گرفت و در حالي كه از هم تيمي خود طفره مي رفت و مي خنديد، آن را به يكي از هم تيمي هايش پاس داد. او آن را از سر راه ديگري كنار زد. بازيكن ديگري كه او به پاهايش بلند كرد. در تمام اين مدت جمعيت با فريادهاي خارج از محدوده، خيلي دور، درست در كنار او، بالاي سرش، روي زمين، بالا در هوا، خيلي كوتاه، آن را به عقب برگردانيد.

جالينوس در «در مورد تمرين با توپ كوچك»  هارپاستوم را اينگونه توصيف مي كند:

    بهتر از كشتي يا دويدن است، زيرا تمام اعضاي بدن را تمرين مي دهد، زمان كمي مي گيرد و هزينه اي ندارد.»؛ اين «تمرين سودمند در استراتژي بود» و مي توانست «با درجات مختلف سختي بازي كرد.» جالين مي افزايد: به عنوان مثال، هنگامي كه افراد با يكديگر روبرو مي شوند و به شدت سعي مي كنند از گرفتن فاصله بين يكديگر جلوگيري كنند، اين تمرين بسيار سنگين و شديد است كه شامل استفاده زيادي از نگه داشتن گردن و بسياري از كشتي ها مي شود.

شاعري گمنام مهارت هاي توپ پيسو را مي ستايد:

    اگر بازگرداندن توپ پرنده، يا بازيابي آن هنگام افتادن روي زمين، و با حركتي غافلگيركننده، دوباره در پرواز آن را در محدوده خود قرار دهيد، از زيركي شما كمتر نيست. براي تماشاي چنين بازي، مردم در انبار باقي مي مانند، و كل جمعيت ناگهان بازي هاي خود را رها مي كنند.

برنامه تغذيه فوتبال

فرانسه اولين عنوان اصلي خود را در مسابقات 1984 در خانه به دست آورد، با كاپيتان آنها ميشل پلاتيني كه تنها در 5 بازي 9 گل به ثمر رساند، از جمله گل افتتاحيه در فينال، كه در آن آنها اسپانيا را 2–0 شكست دادند. فرمت نيز تغيير كرد و به جاي اينكه برندگان هر گروه مستقيماً به فينال بروند، دو تيم برتر هر گروه به مرحله نيمه نهايي رفتند. بازي پلي آف مقام سوم نيز لغو شد.

آلمان غربي ميزبان يوفا يورو 1988 بود، اما 2–1 به هلند، رقيب سنتي خود، در نيمه نهايي شكست خورد، كه باعث جشن هاي شديد در هلند شد. هلند در بازي برگشت اولين بازي خود در مرحله گروهي، اتحاد جماهير شوروي را 2-0 در ورزشگاه المپيا در مونيخ شكست داد، مسابقه اي كه در آن ماركو فن باستن يكي از به ياد ماندني ترين گل ها را به ثمر رساند، قهرمان اين مسابقات شد. گل‌ها در تاريخ فوتبال، يك رگبار تماشايي روي دروازه‌بان از جناح راست.

يوفا يورو 1992 در سوئد برگزار شد، و دانمارك برنده شد، كه تنها در فينال ها حضور داشتند زيرا يوفا اجازه نداد يوگسلاوي در آن شركت كند زيرا برخي از ايالت هاي تشكيل دهنده جمهوري سوسياليستي فدرال يوگسلاوي در حال جنگ با يكديگر بودند. دانماركي ها هلند را در ضربات پنالتي در نيمه نهايي شكست دادند، سپس آلمان قهرمان جهان را 2–0 شكست دادند. اين اولين تورنمنت بود كه آلمان يكپارچه در آن شركت كرد و همچنين اولين تورنمنت بزرگي بود كه نام بازيكنان روي پشت آنها چاپ شده بود.
گسترش به 16 تيم
انگلستان ميزبان يوفا يورو 1996 بود، اولين تورنمنتي كه از نامگذاري "يورو [سال]" استفاده مي‌كرد و تعداد تيم‌هاي شركت كننده دو برابر شد و به 16 رسيد. ميزبان، در تكرار نيمه نهايي جام جهاني فوتبال 1990، در ضربات پنالتي توسط آلمان حذف شدند. تيم غافلگيركننده اين مسابقات جمهوري چك تازه تاسيس بود كه در اولين رقابت بين المللي خود پس از انحلال چكسلواكي شركت كرد كه با شكست پرتغال و فرانسه در مرحله حذفي به فينال رسيد. آلمان به لطف اولين گل طلايي تاريخ در يك تورنمنت بزرگ كه توسط اوليور بيرهوف پنج دقيقه مانده به وقت اضافه به ثمر رسيد، فينال را 2–1 برد. اين اولين عنوان آلمان به عنوان يك كشور متحد بود.

برنامه تغذيه فوتبال

اين باشگاه در سال 1885 حرفه اي شد و باشگاه تعدادي اسكاتلندي را در همان سال به خدمت گرفت كه اولين بازيكنان بين المللي آنها بودند. موسس جيمز آلن در سال 1888 ساندرلند را به دليل عدم علاقه‌اش به "حرفه‌اي بودن" كه در باشگاه وجود داشت را ترك كرد و متعاقباً ساندرلند آلبيون را تشكيل داد.

معدنچي ثروتمند ساموئل تايزاك، كه در كنار و كشتي‌ساز رابرت ترنبول، از «تيم تمام استعدادها» در حال حاضر حرفه‌اي حمايت مالي مي‌كرد، اغلب هنگام جستجوي بازيكنان در اسكاتلند وانمود مي‌كرد كه يك كشيش است، زيرا سياست استخدام ساندرلند در اسكاتلند باعث خشم بسياري از هواداران اسكاتلندي شد. در واقع، كل تركيب ساندرلند در مسابقات قهرماني جهاني 1895 از بازيكنان كاملاً اسكاتلندي ساخته شد. در 5 آوريل 1890، بنيانگذار ليگ فوتبال، ويليام مك گرگور، ساندرلند را به عنوان "تيم همه استعدادها" ناميد و اظهار داشت كه آنها "يك مرد با استعداد در هر موقعيتي" دارند.

تيم ديگري كه از پروفسورهاي اسكاتلندي بهره مند شد، پرستون نورث اند، اولين تيم انگليسي بود كه قهرماني و جام "دو" را به دست آورد، كه اين كار را با اكثريت تيم خود كه از بازيكنان اسكاتلندي تشكيل شده بود، انجام داد.

اتحاديه فوتبال اسكاتلند ممنوعيت حرفه اي گرايي خود را در سال 1893 لغو كرد و در نتيجه 560 بازيكن به عنوان حرفه اي ثبت نام كردند.

تيم هاي اوليه زنان انگليسي، مانند Dick، Kerr's Ladies از پرستون، آنقدر محبوب بودند كه مسابقات آنها باعث جمع آوري پول براي خيريه ها شد. اولين مسابقه ثبت شده فوتبال زنان در 23 مارس 1895 در انگلستان بين يك تيم شمالي و جنوبي برگزار شد. مسابقات جمع آوري كمك هاي مالي علي رغم مخالفت ها ادامه يافت. يك حداكثر دستمزد براي بازيكنان در نظر گرفته شد، بازيكنان اين موضوع را به چالش كشيدند و در سال 1909 به اعتصاب نزديك شدند، اما قرار بود پنجاه سال ديگر تا لغو حداكثر دستمزد وجود نداشته باشد. در سال 1921، زنان از بازي در زمين هاي ليگ FA منع شدند. تاريخ FA بيان مي كند كه اين ممنوعيت "به طور موثر بازي" را در انگلستان براي 40 سال آينده نابود كرد. هاكوآ وين احتمالاً اولين باشگاه غير انگليسي بود كه در دهه 1920 به بازيكنان خود پول پرداخت كرد.