فوتبالي ورزشي

برنامه تغذيه فوتبال

خطوط شكسته يا شكسته اضافي (طول خط تيره 5 متر، طبق قوانين) در هر نيمه يا در هر طرف ميدان ترسيم مي شود، كه هر كدام با اهداف خاصي بر اساس قوانين:

    خطوط "10 متري": خطوط منقطع 10 متري در دو طرف خط نيمه راه و موازي با آن، حداقل مسافتي را كه تيم دريافت كننده بايد در هنگام دريافت ضربه آف عقب نشيني كند و حداقل مسافتي كه يك شروع بايد طي كند را مشخص مي كند. قانوني باشد معادل خطوط 40 متري در ليگ راگبي است اما به طور كلي علامت گذاري متفاوتي دارد.
    خطوط "5 متري": خطوط بريده بريده در فاصله 5 متري زمين بازي، به موازات هر خط دروازه. اسكرام‌ها را نمي‌توان به هر خط دروازه نزديك‌تر از اين خط بسته كرد، و داوران اغلب تخلفات اسكرام و راك را در اين منطقه به شدت جريمه مي‌كنند، زيرا طرف‌هاي مدافع اغلب سعي مي‌كنند بازي شكست طرف مهاجم را خفه كنند.
    «مسيرهاي تراموا/خطوط تراموا»: در قوانين نامي ندارند و گاهي اوقات به طور گيج كننده اي از آنها به عنوان خطوط «5 متر» و «15 متر» نيز ياد مي شود، اين دو جفت خط چين به موازات هر خط كناري، 5 متر و به ترتيب 15 متر از خط كناري نزديكتر وارد زمين بازي شوند و به خط 5 متري هر يك از انتهاي آنها (موازي و مجاور خط دروازه) ختم شود. ناحيه بين اين خطوط جايي است كه بازيكنان بايد هنگام مسابقه پرتاب خط بايستند.
    علاوه بر اين، منطقه بين دو مجموعه عمود بر خطوط "5 متري" (يعني 5 متر از هر خط كناري و 5 متر از هر خط دروازه) به عنوان "منطقه اسكرام" تعيين مي شود. در جايي كه تخلفي در خارج از اين منطقه رخ دهد و طرف غير متخلف بخواهد يك اسكرام بسته شود، علامت اسكرام توسط داور به منطقه منتقل مي شود.

برنامه تغذيه فوتبال

اطلاعات كمي در مورد قوانين دقيق بازي وجود دارد، اما منابع نشان مي‌دهند كه اين بازي يك بازي خشن بوده و بازيكنان اغلب در زمين به پايان مي‌رسند. در يونان، يك تماشاگر (از نوع يوناني بازي) زماني كه در وسط بازي گرفتار شد، پايش شكست.

نوشته هاي مربوط به هارپاستوم

آتنائوس مي نويسد:

    Harpastum كه قبلاً به آن phaininda مي گفتند، بازي اي است كه من بيشتر از همه دوست دارم. تلاش و كوشش و خستگي در مسابقات توپ بازي و چرخاندن و چرخاندن شديد گردن بسيار عالي است. از اين رو آنتيفانس، "لعنت به آن، چه دردي در گردن دارم." او بازي را اينگونه توصيف مي كند: "او توپ را گرفت و در حالي كه از هم تيمي خود طفره مي رفت و مي خنديد، آن را به يكي از هم تيمي هايش پاس داد. او آن را از سر راه ديگري كنار زد. بازيكن ديگري كه او به پاهايش بلند كرد. در تمام اين مدت جمعيت با فريادهاي خارج از محدوده، خيلي دور، درست در كنار او، بالاي سرش، روي زمين، بالا در هوا، خيلي كوتاه، آن را به عقب برگردانيد.

جالينوس در «در مورد تمرين با توپ كوچك»  هارپاستوم را اينگونه توصيف مي كند:

    بهتر از كشتي يا دويدن است، زيرا تمام اعضاي بدن را تمرين مي دهد، زمان كمي مي گيرد و هزينه اي ندارد.»؛ اين «تمرين سودمند در استراتژي بود» و مي توانست «با درجات مختلف سختي بازي كرد.» جالين مي افزايد: به عنوان مثال، هنگامي كه افراد با يكديگر روبرو مي شوند و به شدت سعي مي كنند از گرفتن فاصله بين يكديگر جلوگيري كنند، اين تمرين بسيار سنگين و شديد است كه شامل استفاده زيادي از نگه داشتن گردن و بسياري از كشتي ها مي شود.

شاعري گمنام مهارت هاي توپ پيسو را مي ستايد:

    اگر بازگرداندن توپ پرنده، يا بازيابي آن هنگام افتادن روي زمين، و با حركتي غافلگيركننده، دوباره در پرواز آن را در محدوده خود قرار دهيد، از زيركي شما كمتر نيست. براي تماشاي چنين بازي، مردم در انبار باقي مي مانند، و كل جمعيت ناگهان بازي هاي خود را رها مي كنند.

برنامه تغذيه فوتبال

فرانسه اولين عنوان اصلي خود را در مسابقات 1984 در خانه به دست آورد، با كاپيتان آنها ميشل پلاتيني كه تنها در 5 بازي 9 گل به ثمر رساند، از جمله گل افتتاحيه در فينال، كه در آن آنها اسپانيا را 2–0 شكست دادند. فرمت نيز تغيير كرد و به جاي اينكه برندگان هر گروه مستقيماً به فينال بروند، دو تيم برتر هر گروه به مرحله نيمه نهايي رفتند. بازي پلي آف مقام سوم نيز لغو شد.

آلمان غربي ميزبان يوفا يورو 1988 بود، اما 2–1 به هلند، رقيب سنتي خود، در نيمه نهايي شكست خورد، كه باعث جشن هاي شديد در هلند شد. هلند در بازي برگشت اولين بازي خود در مرحله گروهي، اتحاد جماهير شوروي را 2-0 در ورزشگاه المپيا در مونيخ شكست داد، مسابقه اي كه در آن ماركو فن باستن يكي از به ياد ماندني ترين گل ها را به ثمر رساند، قهرمان اين مسابقات شد. گل‌ها در تاريخ فوتبال، يك رگبار تماشايي روي دروازه‌بان از جناح راست.

يوفا يورو 1992 در سوئد برگزار شد، و دانمارك برنده شد، كه تنها در فينال ها حضور داشتند زيرا يوفا اجازه نداد يوگسلاوي در آن شركت كند زيرا برخي از ايالت هاي تشكيل دهنده جمهوري سوسياليستي فدرال يوگسلاوي در حال جنگ با يكديگر بودند. دانماركي ها هلند را در ضربات پنالتي در نيمه نهايي شكست دادند، سپس آلمان قهرمان جهان را 2–0 شكست دادند. اين اولين تورنمنت بود كه آلمان يكپارچه در آن شركت كرد و همچنين اولين تورنمنت بزرگي بود كه نام بازيكنان روي پشت آنها چاپ شده بود.
گسترش به 16 تيم
انگلستان ميزبان يوفا يورو 1996 بود، اولين تورنمنتي كه از نامگذاري "يورو [سال]" استفاده مي‌كرد و تعداد تيم‌هاي شركت كننده دو برابر شد و به 16 رسيد. ميزبان، در تكرار نيمه نهايي جام جهاني فوتبال 1990، در ضربات پنالتي توسط آلمان حذف شدند. تيم غافلگيركننده اين مسابقات جمهوري چك تازه تاسيس بود كه در اولين رقابت بين المللي خود پس از انحلال چكسلواكي شركت كرد كه با شكست پرتغال و فرانسه در مرحله حذفي به فينال رسيد. آلمان به لطف اولين گل طلايي تاريخ در يك تورنمنت بزرگ كه توسط اوليور بيرهوف پنج دقيقه مانده به وقت اضافه به ثمر رسيد، فينال را 2–1 برد. اين اولين عنوان آلمان به عنوان يك كشور متحد بود.

برنامه تغذيه فوتبال

اين باشگاه در سال 1885 حرفه اي شد و باشگاه تعدادي اسكاتلندي را در همان سال به خدمت گرفت كه اولين بازيكنان بين المللي آنها بودند. موسس جيمز آلن در سال 1888 ساندرلند را به دليل عدم علاقه‌اش به "حرفه‌اي بودن" كه در باشگاه وجود داشت را ترك كرد و متعاقباً ساندرلند آلبيون را تشكيل داد.

معدنچي ثروتمند ساموئل تايزاك، كه در كنار و كشتي‌ساز رابرت ترنبول، از «تيم تمام استعدادها» در حال حاضر حرفه‌اي حمايت مالي مي‌كرد، اغلب هنگام جستجوي بازيكنان در اسكاتلند وانمود مي‌كرد كه يك كشيش است، زيرا سياست استخدام ساندرلند در اسكاتلند باعث خشم بسياري از هواداران اسكاتلندي شد. در واقع، كل تركيب ساندرلند در مسابقات قهرماني جهاني 1895 از بازيكنان كاملاً اسكاتلندي ساخته شد. در 5 آوريل 1890، بنيانگذار ليگ فوتبال، ويليام مك گرگور، ساندرلند را به عنوان "تيم همه استعدادها" ناميد و اظهار داشت كه آنها "يك مرد با استعداد در هر موقعيتي" دارند.

تيم ديگري كه از پروفسورهاي اسكاتلندي بهره مند شد، پرستون نورث اند، اولين تيم انگليسي بود كه قهرماني و جام "دو" را به دست آورد، كه اين كار را با اكثريت تيم خود كه از بازيكنان اسكاتلندي تشكيل شده بود، انجام داد.

اتحاديه فوتبال اسكاتلند ممنوعيت حرفه اي گرايي خود را در سال 1893 لغو كرد و در نتيجه 560 بازيكن به عنوان حرفه اي ثبت نام كردند.

تيم هاي اوليه زنان انگليسي، مانند Dick، Kerr's Ladies از پرستون، آنقدر محبوب بودند كه مسابقات آنها باعث جمع آوري پول براي خيريه ها شد. اولين مسابقه ثبت شده فوتبال زنان در 23 مارس 1895 در انگلستان بين يك تيم شمالي و جنوبي برگزار شد. مسابقات جمع آوري كمك هاي مالي علي رغم مخالفت ها ادامه يافت. يك حداكثر دستمزد براي بازيكنان در نظر گرفته شد، بازيكنان اين موضوع را به چالش كشيدند و در سال 1909 به اعتصاب نزديك شدند، اما قرار بود پنجاه سال ديگر تا لغو حداكثر دستمزد وجود نداشته باشد. در سال 1921، زنان از بازي در زمين هاي ليگ FA منع شدند. تاريخ FA بيان مي كند كه اين ممنوعيت "به طور موثر بازي" را در انگلستان براي 40 سال آينده نابود كرد. هاكوآ وين احتمالاً اولين باشگاه غير انگليسي بود كه در دهه 1920 به بازيكنان خود پول پرداخت كرد.

برنامه تغذيه فوتبال
پرتاب مدرن از بازي‌هاي فوتبال مدارس دولتي انگلستان در قرن نوزدهم مي‌آيد. در اين كدهاي فوتبال از روش هاي مختلفي براي بازگرداندن توپ به بازي از طريق لمس استفاده مي شد. پرتاب مدرن از جنبه هاي مختلف تعدادي از بازي هاي اوليه مدرسه انگليسي استفاده مي كند. به عنوان مثال، بازگرداندن توپ با پرتاب آن به بيرون، بخشي از قوانين فوتبال راگبي و چلتنهام بود. مانند انجمن مدرن پرتاب فوتبال در جهت مشخص نشده بود.[نيازمند منبع] قوانين شفيلد پرتاب توپ را در زواياي قائم توسط طرف مقابل به سمتي كه آن را در تماس بود تحريك مي كرد. پرتاب دو دستي بخشي از فوتبال اتحاديه راگبي است - به "خط بيرون" مراجعه كنيد. اينكه اولين طرفي كه به توپ مي رسد بايد آن را به بيرون پرتاب كند (در اين مورد در زواياي قائم) بخشي از قوانين فدراسيون فوتبال و قوانين روسال بود. قوانين كمبريج در سال 1863 بيان مي كند كه "در مسابقه اي كه نيمي از زمان توافق شده سپري شده است، زماني كه توپ بعدي خارج از بازي باشد، تيم بايد گل ها را تغيير دهد".

تاريخچه فوتبال انجمني

فوتبال انجمني كه بيشتر به عنوان فوتبال يا فوتبال شناخته مي شود، تاريخچه كلاسيكي ندارد.[1] علي‌رغم شباهت‌هايي كه با ساير بازي‌هاي توپ در سرتاسر جهان انجام مي‌شود، فيفا تشخيص داده است كه هيچ ارتباط تاريخي با هيچ بازي در دوران باستان در خارج از اروپا وجود ندارد.[2] قوانين مدرن فوتبال انجمني مبتني بر تلاش‌هاي اواسط قرن نوزدهم براي استانداردسازي اشكال مختلف فوتبالي است كه در مدارس دولتي انگلستان بازي مي‌شود. تاريخچه فوتبال در انگلستان حداقل به قرن هشتم پس از ميلاد برمي گردد. توسعه فوتبال مدرن امروزي ريشه در بازي‌هاي توپي قرون وسطايي و بازي‌هاي مدارس دولتي انگليسي دارد. بازي مدرن فوتبال انجمني با تلاش‌هاي اواسط قرن نوزدهم بين باشگاه‌هاي فوتبال محلي براي استاندارد كردن مجموعه‌هاي مختلف قوانين سرچشمه گرفت، كه با تشكيل اتحاديه فوتبال در لندن، انگلستان در سال 1863 به اوج رسيد. ديگر بدون مناقشه، و به طور خاص هم دست زدن به توپ (به جز توسط دروازه بانان) و هم هك در حين بازي در زمين باز را ممنوع كرد. پس از پنجمين جلسه انجمن، شكافي بين فوتبال انجمن و قوانين بازي توسط مدرسه راگبي به وجود آمد كه بعدها فوتبال راگبي ناميده شد. از زمان دومين بازي‌هاي المپيك تابستاني مدرن در سال 1900، فوتبال يكي از ورزش‌هاي المپيك بوده است.

برنامه تغذيه فوتبال

يكي از شركت كنندگان در بازي شامل دانشجويان دانشگاه تورنتو (سر) ويليام مولاك، بعداً رئيس مدرسه بود. در سال 1864، در كالج ترينيتي، تورنتو، F. Barlow Cumberland، Frederick A. Bethune و Christopher Gwynn، يكي از بنيانگذاران ميلتون، ماساچوست، قوانيني را بر اساس فوتبال راگبي ابداع كردند. سپس در سال 1868 باشگاه فوتبال مونترال در كانادا يك "بازي دويدن" شبيه فوتبال راگبي آغاز كرد.

در 6 نوامبر 1869، راتگرز در يك بازي با پرينستون روبرو شد كه با توپ گرد انجام مي شد و مانند همه بازي هاي اوليه، از قوانين بداهه استفاده مي كرد. معمولاً به عنوان اولين بازي فوتبال بين دانشگاهي آمريكا در نظر گرفته مي شود.

فوتبال مدرن آمريكاي شمالي از مسابقه اي بين دانشگاه مك گيل مونترال و دانشگاه هاروارد در سال 1874 شكل گرفت. در طول بازي، دو تيم به طور متناوب بين قوانين راگبي كه توسط مك گيل استفاده مي شد و قوانين بازي بوستون كه توسط هاروارد استفاده مي شد، تغيير كردند. در عرض چند سال، هاروارد هم قوانين مك گيل را پذيرفت و هم ساير تيم هاي دانشگاهي ايالات متحده را متقاعد كرد كه همين كار را انجام دهند. در 23 نوامبر 1876، نمايندگان هاروارد، ييل، پرينستون و كلمبيا در كنوانسيون Massasoit در اسپرينگفيلد، ماساچوست ملاقات كردند و موافقت كردند كه اكثر قوانين اتحاديه فوتبال راگبي، با برخي تغييرات را بپذيرند.

در سال 1880، والتر كمپ، مربي ييل، كه در كنوانسيون هاي خانه ماساسويت كه در آن قوانين مورد بحث و تغيير قرار مي گرفت، به يكي از افراد ثابت تبديل شده بود، تعدادي نوآوري عمده ابداع كرد. دو مهم‌ترين تغيير قوانين كمپ كه بازي آمريكايي را از راگبي جدا مي‌كرد، جايگزيني اسكرماژ با خط تيراندازي و ايجاد قوانين پايين و فاصله بود. با اين حال، فوتبال آمريكايي همچنان يك ورزش خشن باقي ماند كه در آن برخورد اغلب منجر به جراحات جدي و گاهي اوقات حتي مرگ مي شد. اين امر باعث شد رئيس جمهور ايالات متحده تئودور روزولت با نمايندگان فوتبال از هاروارد، ييل و پرينستون در 9 اكتبر 1905 جلسه اي برگزار كند و از آنها بخواهد تغييرات اساسي ايجاد كنند. يكي از تغيير قوانيني كه در سال 1906 ارائه شد و براي باز كردن بازي و كاهش آسيب ديدگي ابداع شد، معرفي پاس قانوني به جلو بود. اگرچه سال‌ها از آن كم استفاده شد، اما ثابت شد كه اين يكي از مهم‌ترين تغييرات قوانين در ايجاد بازي مدرن است.

در طول سال‌ها، كانادا برخي از پيشرفت‌هاي فوتبال آمريكايي را جذب كرد تا آن را از يك بازي راگبي متمايز كند. در سال 1903، اتحاديه فوتبال راگبي انتاريو قوانين Burnside را به تصويب رساند، كه در ميان سايرين، خط نزاع و سيستم پايين و فاصله را از فوتبال آمريكايي اجرا كرد. فوتبال كانادا سپس در سال 1929 پاس قانوني به جلو را اجرا كرد.[124] فوتبال آمريكايي و كانادايي همچنان كدهاي متفاوتي هستند كه ناشي از تغييرات قوانيني است كه طرف آمريكايي از مرز پذيرفته است اما طرف كانادايي اين كار را نكرده است.

برنامه تغذيه فوتبال

اصطلاحات ديگر
به غير از نام خود بازي، ساير كلمات خارجي مبتني بر اصطلاحات فوتبال انگليسي شامل نسخه‌هايي در بسياري از زبان‌هاي كلمه گل (اغلب در زبان‌هاي عاشقانه gol) هستند. در سوئيس آلماني زبان، schútte (بازل) يا tschuutte (زوريخ)، كه از انگليسي شوت گرفته شده است، به معناي «فوتبال بازي كردن» است. همچنين كلمات مشتق شده از kick به آلماني (اسم Kicker) و سوئدي (فعل kicka) راه پيدا كرده اند. در فرانسه le پنالتي به معناي ضربه پنالتي است. با اين حال، عبارت tir au but (ضربه هاي روشن روي دروازه) اغلب در چارچوب ضربات پنالتي استفاده مي شود. در پرتغالي برزيل، به دليل حضور فراگير فوتبال در فرهنگ برزيل، بسياري از كلمات مرتبط با اين ورزش به زبان روزمره راه پيدا كرده اند، از جمله فعل chutar (از شوت كردن) - كه در ابتدا به معناي "لگد زدن به فوتبال" بود، اما اكنون رايج ترين معادل فعل انگليسي "to kick" است. در بلغارستان به ضربه پنالتي دوزپا (дузпа، از كلمات فرانسوي douze pas - دوازده قدم) مي گويند. در ايتاليا، در كنار اصطلاح calcio، اغلب از pallone (به معناي واقعي كلمه در ايتاليايي توپ) استفاده مي شود، به ويژه در سيسيل (u palluni). در هنگ كنگ، 十二碼 (به معناي واقعي كلمه ده دو ياردي، كه ده دو به معناي دوازده است) به ضربه پنالتي اشاره دارد كه در فاصله 12 ياردي از خط دروازه قرار دارد.

اين مطلب در مورد انواع فوتبال است.

فوتبال خانواده اي از ورزش هاي گروهي است كه به درجات مختلف شامل ضربه زدن به توپ براي به ثمر رساندن گل مي شود. Unqualified، كلمه فوتبال معمولاً به معناي شكلي از فوتبال است كه در جايي كه از اين كلمه استفاده مي شود محبوب ترين است. ورزش‌هايي كه معمولاً فوتبال ناميده مي‌شوند شامل فوتبال انجمني (معروف به فوتبال در آمريكاي شمالي و اقيانوسيه) است. فوتبال گريديرون (به ويژه فوتبال آمريكايي يا فوتبال كانادا)؛ استراليا بر فوتبال حاكم است. اتحاديه راگبي و ليگ راگبي؛ و فوتبال گاليك. اين اشكال مختلف فوتبال به ميزان متفاوتي منشأ مشترك دارند و به عنوان كدهاي فوتبال شناخته مي شوند.

برنامه تغذيه فوتبال

پوشش رسانه اي

در فرانسه، Ligue de Football Professionnel قرارداد پخش انحصاري با كانال هاي تلويزيوني پريميوم، Canal+ و beIN Sports داشت. كانال اخير توسط شبكه تلويزيوني الجزيره مستقر در قطر اداره مي شود. توافق با الجزيره كه در 23 ژوئن 2011 به دست آمد، 510 ميليون يورو در چهار فصل به LFP پرداخت مي كند. پس از اعلام توافق، مشخص شد كه Canal + چهار بسته تلويزيوني را به دست آورده است، در حالي كه beIN Sports دو بسته را به دست آورده است.

در سال 2018، Mediapro سه بسته از چهار بسته اصلي حقوق رسانه LFP را براي سال‌هاي 2020-21 تا 2024 به دست آورد و تا حد زيادي جايگزين Canal+ شد. beIN Sports "لات 3" را حفظ كرد كه شامل دو مسابقه در هفته در شنبه‌ها و يكشنبه‌ها بعدازظهر است. انتظار مي رفت Mediapro يك كانال جديد براي نگهداري اين حقوق ايجاد كند. beIN Sports بعداً مجوز فرعي اين بسته را به Canal+ داد. در ژوئن 2020، Mediapro اعلام كرد كه با TF1 همكاري مي‌كند تا كانال جديد را با نام Téléfoot نامگذاري كند - يك برنامه توسعه‌يافته از برنامه طولاني مدت فوتبال TF1 به همين نام. به عنوان بخشي از توافق، Téléfoot از استعدادها و منابع TF1 استفاده خواهد كرد، با ميزبانان برنامه Grégoire Margotton و Bixente Lizarazu به عنوان تيم اصلي پخش حداقل 20 مسابقه در هر فصل.

Mediapro به دنبال مذاكره مجدد در مورد قرارداد خود به دليل تأثير مالي COVID-19، در اكتبر 2020 شروع به عدم پرداخت حقوق خود به LFP كرد. مدير عامل LFP، آرنو روگر، در اكتبر 2020 اظهار داشت كه اگر نتوانند اختلاف با Mediapro را حل كنند، ممكن است مجبور شوند يك پخش كننده جديد را دنبال كنند. در دسامبر 2020، گزارش شد كه Mediapro در حال آماده شدن براي پايان دادن به Téléfoot است، پس از اينكه موافقت كرد LFP براي دو پرداخت حق از دست رفته را جبران كند. در فوريه 2021، Canal+ به توافق موقتي دست يافت تا بسته‌هاي حقوقي را كه مدياپرو در اختيار داشت براي بقيه فصل به دست آورد و بعداً مجوز فرعي Ligue 2 را به beIN داد. Téléfoot در 8 فوريه 2021 تعطيل شد.

برنامه تغذيه فوتبال

پس از فصل 2003–2004، آرسنال لقب «شكست‌ناپذيرها» را به دست آورد، زيرا اين اولين باشگاهي بود كه يك دوره ليگ برتر را بدون باخت يك بازي كامل كرد، تنها باري كه اين اتفاق در ليگ برتر رخ داده است.

در مه 2008، كوين كيگان اظهار داشت كه تسلط "چهار نفر برتر" اين بخش را تهديد مي كند: "اين ليگ در خطر تبديل شدن به يكي از خسته كننده ترين اما عالي ترين ليگ هاي جهان است." : "كشمكش هاي مختلفي در ليگ برتر وجود دارد كه بستگي به بالا بودن، وسط يا پايين بودن شما دارد كه آن را جالب مي كند."

بين سال‌هاي 2005 و 2012 يك نماينده ليگ برتر در هفت فينال از 8 فينال ليگ قهرمانان اروپا حضور داشت كه تنها باشگاه‌هاي "چهار برتر" به آن مرحله رسيدند. ليورپول (2005)، منچستريونايتد (2008) و چلسي (2012) در اين دوره قهرمان رقابت‌ها شدند و آرسنال (2006)، ليورپول (2007)، چلسي (2008) و منچستريونايتد (2009 و 2011) همگي در فينال‌هاي ليگ قهرمانان اروپا شكست خوردند. ليدز يونايتد تنها تيم غير "چهار برتر" بود كه در فصل 01–2000 به نيمه نهايي ليگ قهرمانان رسيد. سه تيم ليگ برتر در نيمه‌نهايي ليگ قهرمانان اروپا در سال‌هاي 2006-07، 2007-08 و 2008-09 حضور داشتند، موفقيتي كه تنها پنج بار به دست آمده است (همراه با سري آ در فصل‌هاي 03-2002 و لاليگا در سال‌هاي 1999-2000. ).

علاوه بر اين، بين فصل‌هاي 1999–2000 و 2009–10، چهار تيم ليگ برتري به فينال‌هاي جام يوفا يا ليگ اروپا رسيدند و تنها ليورپول موفق شد در سال 2001 قهرمان اين رقابت‌ها شود. آرسنال (2000)، ميدلزبرو (2006) و فولام (2010) همه فينال هاي خود را از دست دادند.

اگر چه بعد از اين دوره با ظهور منچسترسيتي و تاتنهام، سلطه اين گروه تا حدي كاهش يافت، اما از نظر امتيازات تمام دوره‌هاي ليگ برتر، با اختلاف كمي باقي ماندند. در پايان فصل 2018–2019 - بيست و هفتمين فصل ليگ برتر - ليورپول، در رده چهارم جدول امتيازات تمام دوران، بيش از 250 امتياز از تيم بعدي، تاتنهام هاتسپر جلوتر بود. آنها همچنين تنها تيم‌هايي هستند كه ميانگين برد بالاي 50 درصد را در كل دوره‌هاي ليگ برتر خود حفظ كرده‌اند.

ظهور "شش بزرگ" (دهه 2010)

سال‌هاي بعد از 2009 تغييري در ساختار "چهار برتر" با تاتنهام هاتسپر و منچسترسيتي نشان داد كه هر دو به طور منظم به چهار مكان برتر مي‌رسند و "چهار برتر" را به "شش بزرگ" تبديل مي‌كنند. در فصل 10–2009، تاتنهام چهارم شد و اولين تيمي بود كه از اورتون پنج سال قبل، به جمع چهار تيم برتر شكست. انتقاد از شكاف بين يك گروه نخبه از "ابر باشگاه ها" و اكثريت ليگ برتر، با اين وجود، به دليل توانايي فزاينده آنها براي هزينه بيشتر از ساير باشگاه هاي ليگ برتر ادامه يافته است. منچسترسيتي در فصل 12-2011 اين عنوان را به دست آورد و اولين باشگاه خارج از "چهار بزرگ" پس از بلكبرن روورز در فصل 1994-1995 بود كه قهرمان شد. در آن فصل نيز دو نفر از "چهار بزرگ" (چلسي و ليورپول) براي اولين بار از آن فصل خارج از چهار مكان برتر به پايان رسيدند.

با وجود تنها چهار مكان مقدماتي ليگ قهرمانان اروپا در ليگ، رقابت بيشتري براي كسب سهميه در حال حاضر وجود دارد، البته از يك پايگاه باريك متشكل از شش باشگاه. در پنج فصل بعد از فصل 12-2011، منچستريونايتد و ليورپول هر دو سه بار خود را خارج از چهار تيم برتر يافتند، در حالي كه چلسي در فصل 16-2015 در رده دهم قرار گرفت. آرسنال در فصل 2016–2017 در رده پنجم قرار گرفت و به ركورد 20 امتيازي متوالي در چهار تيم برتر پايان داد.

در فصل 2015–2016، چهار تيم برتر براي اولين بار پس از اورتون در سال 2005، توسط يك تيم غير بيگ سيكس شكسته شد.

برنامه تغذيه فوتبال

تبعيض جنسي

زنان براي اولين بار مجاز به شركت در بازي‌هاي المپيك تابستاني 1900 در پاريس بودند، اما در بازي‌هاي المپيك تابستاني 1992، 35 كشور هنوز فقط هيئت‌هاي مردانه را در اختيار داشتند. اين تعداد در سال هاي بعد به سرعت كاهش يافت. در سال 2000، بحرين براي اولين بار دو رقيب زن به نام هاي فاطمه حميد گراشي و مريم محمد هادي الحلي را فرستاد. در سال 2004، روبينا مقيميار و فريبا رضايي اولين زناني بودند كه براي افغانستان در المپيك شركت كردند. در سال 2008، امارات متحده عربي براي اولين بار ورزشكاران زن (معيتا آل مكتوم در تكواندو و لطيفه آل مكتوم در سواركاري) را به بازي هاي المپيك فرستاد. هر دو ورزشكار از خانواده حاكم دبي بودند.

تا سال 2010، تنها سه كشور هرگز ورزشكاران زن را به بازي‌ها اعزام نكرده بودند: برونئي، عربستان سعودي و قطر. برونئي تنها در سه جشن از بازي ها شركت كرده بود و در هر مناسبت يك ورزشكار را اعزام كرده بود، اما عربستان سعودي و قطر به طور منظم با تيم هاي مردانه رقابت مي كردند. در سال 2010، كميته بين المللي المپيك اعلام كرد كه اين كشورها را تحت فشار قرار خواهد داد تا زنان را در المپيك تابستاني 2012 لندن فعال و تسهيل كنند. آنيتا ديفرانتز، رئيس كميسيون ورزش و زنان كميته بين‌المللي المپيك، پيشنهاد كرد در صورت ممانعت از حضور زنان در مسابقات، از ممنوعيت كشورها جلوگيري شود. اندكي پس از آن، كميته المپيك قطر اعلام كرد كه "اميدوار است تا چهار ورزشكار زن در تيراندازي و شمشيربازي" را به بازي هاي تابستاني 2012 بفرستد.

در سال 2008، علي آل احمد، مدير مؤسسه امور خليج فارس نيز خواستار محروميت عربستان سعودي از بازي‌ها شد و محروميت اين كشور از ورزشكاران زن را نقض منشور كميته بين‌المللي المپيك توصيف كرد. وي خاطرنشان كرد: در 15 سال گذشته، بسياري از سازمان‌هاي غيردولتي بين‌المللي در سرتاسر جهان تلاش كرده‌اند با IOC براي اجراي بهتر قوانين خود مبني بر منع تبعيض جنسيتي لابي كنند. از اتخاذ موضعي قوي و تهديد كشورهاي تبعيض‌گر به تعليق يا اخراج خودداري كرده است.» در ژوئيه 2010، اينديپندنت گزارش داد: «فشار بر كميته بين‌المللي المپيك براي بيرون راندن عربستان سعودي، كه به احتمال زياد اين كشور است، رو به افزايش است. تنها كشور بزرگي است كه زنان را در تيم المپيك 2012 خود قرار نداده است. ... اگر عربستان سعودي ... يك تيم مردانه را به لندن بفرستد، ما مي دانيم كه آنها با اعتراضات حقوق برابر و گروه هاي زنان روبرو خواهند شد كه تهديد به اخلال در اين زمينه مي كنند. بازي ها".